Cultuurwandelen op Putbus

Rode rozen voor helderwitte prachtige gebouwen die oprijzen tot in de blauwe lucht. Groene hagen lopen rond een cirkelvormig plein naar een stenen obelisk in het midden. In het »Circus« in Putbus auf Rügen heeft alles zijn plaats, alles loopt op rolletjes. Geen wonder: prins Wilhelm Malte I liet de stad in 1810 bouwen als residentie, gepland op de tekentafel. En de architectuur werkt: Tot op de dag van vandaag oefent de stad een onweerstaanbare fascinatie uit op kunstenaars en cultuurbeoefenaars.

Vanaf het Circus is het maar een klein stukje lopen naar het grote paleispark. Prachtige bomen omzomen de brede paden, die zorgen voor een prachtige wandeling. In het midden van het park staat het voormalige tuinhuis, dat nu wordt gebruikt als »rozencaféé«. Op het menu staan heerlijke taarten uit de eigen patisserie en hartige gerechten in de vorm van tarte flambée. Ook de ogen worden verwend: genieten van het prachtige, historische interieur of je blik laten dwalen over het goed onderhouden park in de herfstzon op het overdekte terras? Gelukkig is er geen verkeerde keuze.

De kunstgalerie in de Orangerie in de Alleestraße biedt nog meer eye candy. De ingang leidt langs mooie rozenperken en een borrelende fontein. Het elegante gebouw is sinds 2011 de thuisbasis van de Rügen Cultural Foundation, die hier elk jaar zes wisselende tentoonstellingen organiseert. Schilder en filmmaker Frank Otto Sperlich heeft hier ook geëxposeerd en heeft er nu een atelier.

»De stichting is ooit opgericht door Reclam-uitgever Hans Marquardt«, legt Sperlich uit. De tentoonstellingen richten zich tegenwoordig op werk van regionale kunstenaars of kunstenaars die een band hebben met de regio - maar niet uitsluitend. De grote rotatie maakt herhaalde bezoeken aan de kunstgalerie dubbel de moeite waard. Zonder de galerie zou er iets ontbreken«, zegt Sperlich.

Maar niet alleen hier in het stadscentrum is de cultuur alomtegenwoordig. Voorbij de zwanenvijver in het kasteelpark is het nog geen twee kilometer lopen naar het kunstcentrum »Alte Wassermühle«. Je moet weten wat je zoekt, maar als je de enigszins verborgen binnenplaats midden in de natuur betreedt, die beeldhouwer Bernard Misgajski heeft gekozen als zijn werkplek, sta je oog in oog met zijn favoriete materiaal: schroot. Mijn vader was scheepsbouwer. Dat verklaart waarschijnlijk mijn band met staal," mijmert de kunstenaar, die het eiland voor het eerst leerde kennen in 1995 en hier slechts drie jaar later naartoe verhuisde.

In het midden van de verzorgde tuin zijn zijn permanente creaties te vinden: een metalen stoel hier, een grillig rotsblok van enkele tonnen op dikke stalen veren daar, een schommelende vogel gemaakt van graafmachinetanden en een ploegschaar achterin. In het atelier gaat het op dezelfde manier verder, je zou hier uren kunnen doorbrengen met het bewonderen van de creativiteit van deze man. Met zijn kalme maar openhartige manier verwelkomt hij zijn gasten en geeft hij graag informatie over de creatieve processen achter zijn werken.

De haven in Lauterbach daarentegen bruist van de mensen. De wijk Putbus is vooral 's avonds druk, wanneer de zon in de nazomer de haven in haar gouden licht baadt. Kleine restaurants en cafés hebben hun deuren geopend en nodigen je uit om de avond in een ontspannen sfeer af te sluiten met een drankje en een hapje. Dit is vooral authentiek bij de Berta. Dat klopt, »on«. De snackbar drijft in de havenkom in de vorm van een oude vistrawler. Hoewel Berta er vandaag de dag niet meer op uit trekt, draait alles nog steeds om vis. De lokale palingvangst wordt zelfs aan boord gerookt en vervolgens op traditionele wijze geserveerd met veel uien en ingemaakte komkommer. Welverdiend na alle natuurlijke en culturele verwondering.